Dünlük

Ankaradayım. Nuriyeler yaşasın diye. Ankaradayım. İşime döneyim diye. Ankaradayım. Düşüncesizler işten atılmasın diye.    Uzun zamandır yazmıyorum. Keyifli yada heyecanlı değilsem yazmak işkence. Merak etmeyin direnişi bırakmadım. Bu arada neler oldu neler. Ankarada direnenelere desteğe de gittim. Bodrum' da meydana da çıktım. Bodrum' daki direnişim için "Meydana çıkmak" ifadesi daha uygun geliyor. İyi bir iş çıkarıyor muyum bilmiyorum ama kaleye şut çekiyorum. En doğru en iyi şutu atıyor muyum belli değil. Sadece şut atmaya devam ediyorum. Kendimi, dünyanın bütün diktatörlerini barışçıl yollarla devirecek güçte hissediyorum. Ancak böyle söylemenin faydası yok. Bazı sloganlar da anlamsız geliyor. Mesela tek başıma yada iki üç kişiyle "Direne direne kazanacağız!" Yada tek başıma Bodrum' da "Faşizme karşı omuz omuza!" desem olur mu?      Kaleye şut atmaya gelince. Maçda bir adaletsizlik var. Ülkede adalet olmadığını düşünen bütün insanlar bi

Işimizi isterken polis anons ediyor. Dikkat dikkat insan hakları anıtı önünde toplanan gruba sesleniyorum yaptığımız Eylem kanunsuzdur derhal dağılın! Dün biz de insan hakları anıtının etrafina barikat kurup ülkemizi dünyaya rezil eden polislerin bize söylediğini kendilerine söyleyerek "Dikkat dikkat insan hakları heykelini esir alan polis grubuna sesleniyorum yaptığınız eylem kanunsuzdur heykeli derhak özgür bırakın." Dedik. Polise benzemek için kartondan kalkanlar ve kagıttan bir megafon yaptım. Polisin kalkanı ile karton kalkanımı karşı karşıya getirmeyi düşundüm. Ayrica kuş uçurmadıkları barikatın içine üzerinde büyük harflerle "Nuriye Semih Yalnız Değildir. ve " İşimizi istiyoruz." yazan  kağıttan uçaklar yapıp attık.