Dünlük

Fosem' e teşekkür ederim. Direnişimi anlatma fırsatı verdi. https://youtu.be/-zOzdffQXx0

Sabah öfkeyle alana doğru yola çıktım. Hava güneşliydi. Tam protesto havası.  Dün Bakırköy' de işini isteyen Nursel ve Selvi öğretmen tutuklanmıştı. Daha önce kurtarabildiğim dövizlerden Anayasa Madde 34 ü yanıma aldım. Yürürken okumak isteyen insanların önünde durarak yada yavaşlayarak geçtim. Çünkü bazıları onlara baktığımı görünce bakmıyormuş gibi yapıyor. Bazen gizlice bakan birilerini fark edince  çaktırmadan ayakabımı bağlıyormuş gibi yapıyorum. Okumaları için yeterli bir süre bekliyorum. Berberin önünde durup konuştum. Güler yüzle karşıladı. " Hadi bakalım kolay gelsin." Desi. Evimle işyerim arası yaklaşık 800 metre. Okulumun yanındaki belediye meydanı yeni işyerim sayılır. Berberden geçtikten sonra Atatürk caddesine çıktım. Orası okuluma bisikletle gittiğim cadde. Eyleme giderken o yolda üzülürüm.  Yüzümdeki öyle bi duyguydu ki, biraz vicdanı olan hiç kimse beni durduracak kadar gaddar olamaz. Düşünün, gözleri dolu, elinde döviz, kimsenin yüzüne bakmadan, yürüyen 

Uslanmaz, Bezgin ve Tasasız geniş arazileri görebilen yüksek bir tepede sandalylerinde oturuyorlarmış.  Uslanmaz kalkıp dolaşmak istemiş. Bezgin "Boşveeer rahatımız iyi ne diye kalkacaz, sonra biri sandalyemizi kapar. Burdan manzarayı seyrediyoruz nasılsa" demiş. Tasasız sessizce kafasını sallayarak bezgini onaylamış. Uslanmaz onları takmamış, yollara vurmuş kendini. Bezgin ve Tasasız da onu izlemeye koyulmuşlar. Uslanmaz çukura düşünce "Kendi etti kendi buldu" deyip gülmüşler. Dağa çıkınca şaşırmışlar, suya girince korkmuşlar. Aşık olunca kıskanmışlar. Yıllar sonra uslanmazın yolu sandalyedekilerin yanından geçmiş. Yüzünde yaşadıklarının izleri varmış. Sandalyedikiler ise artık koltukta oturuyorlarmış ve göbekleri kocamanmış. Kollarında serum bağlıymış. Bezgin "Bizi dinleseydin böyle çırpı gibi kalmazdın" demiş. Tasasız ise "Artık bir sandalyen bile yok, ne yapacaksın şimdi?" diye sormuş. Uslanmaz gülümsemiş, "Yaşayacağım" demiş ve yin

(Türkçe için alta bakınız.) There is a primary school teacher in Bodrum who has been unfairly detached from his students. Engin Teacher. He loves people of all ages and most of all children. If you ask children, he is the school's most popular teacher. Teaching was his happiness. They stole your happiness. He learned that he was dismissed from his job for one night while he was not in charge of any crime, that he could not work in any other job that he could not go abroad. But he went on for three more days. His superiors didn't call him. When his union didn't fight well enough, he started to play humorous and remarkable actions by himself in the municipality square next to his school. He says he wants his students back, with water, wheat and flower. On land, in the air, doing action at sea. He is being detained despite the world's most peaceful protest. Fines are cut, unfair cases are opened. Sometimes he supports the resistance in Ankara, Istanbul, Duzce and Malatya

Nursel ve Selvi öğretmenlerin Bakırköy Özgürlük Meydanına 100 metre yaklaşmama yasağı vardi. İki yıldır işlerine döndürülmedikleri için yasağa rağmen çıktılar. Tutuklanma ihtimali yüksekti. Ben de İstanbula gelimişken destek olacaktım. Daha önceleri de desteğe geldim. Bakırköy adaletsiz cezalandırmada çok verimli. Destek olunca mahkemesi oluyor. Mahkemeye gelmişken bidaha destek oluyorum. Bidaha mahkemesi oluyor. Gelmişken bi daha...böyle sürüp gidiyor. O gün benim de tutuklanma ihtimalim vardı. Beraat ettiğimiz mahkemelerin kararlarını da dövize yapıştırıp çıktık.  Duygusal bir konuşma yaptık. Halk ilgiliydi. Normalde bir gece gözaltı yapıp ertesi gün savciya çıkarıyorlar. Dün gözaltında tutmadilar çabucak savcıya çıkarmaya çalıştılar. Avukat gecikti. Geldiğinde mesai bitmişti. Adliyeye getirdiklerinde bizi çağırtan savci eve gitmişti. Karar verme işi nöbetçi savcı ya kaldı. O da adli kontrole sevk etti. Polislerin morali bozuldu. Meğer gündüz  savcisı bizi tutuklamaya sevk edecekmiş.

Bakırköy' de işi için direnen Selvi ve Nursel öğretmenler ikinci kez tutuklanmıştı. Bu adaletsizliğe dayanamayıp Türkan Abla ve Nuğyen Öğretmen ile alana çıktım. İki döviz yazdık birinde "İşini istemek suç değildir. Nursel ve Selvi öğretmen serbest bırakılsın." Diğerinde"Anayasa madde 34: Herkes önceden izin almaksızın silahsız ve saldırısız gösteri yürüyüşü yapabilir." yazmıştık. Polis saldırdı. Savcı bir gece gözaltında tutup adli kontrol talebiyle sulh ceza hakimine sevk etti. Hakim cumartesi ve pazar günleri imza şartıyla serbest bıraktı. Adli kontrol kaçma şüphesi olanlara verilir. Normalde 2911 sayılı gösteri yürüyüşleri kanununa muhalefet suçundan adli kontrole gerek olmaz. Zira bu suçtan alınabilecek ceza bile yaklaşık iki yıldır. O da genelde ertelenir. Bazı Savcılar ve hakimler adli kontrol ve tutuklamaları cezalandırmak amacıyla veriyor. Böylece hem biz hem de Anayasanın 34. Maddesi cezalandırıldı. Aradan iki ay geçtikten sonra dün davanın ilk duruşma