Dünlük (Polisin Ayağı ve Fikri)

"Öğrencilerimi çok özledim."

Bu günkü dövizim bu. Bakalım tehlikeli bulacaklar mı? Tehlikeli değil mi? Konumuna göre değişir.

Atılma korkusu yaşayan bir yönetici ya da yargı mensubu isen, öğrencilerimi özlemem çok tehlikeli.

Zira bir savcı dövizlerimden birtanesinde "atılan yüzbin kişi" ifadesini fetullahçı yapı ile ilişkilendirip beni bir gece nezarette yatırdı. Hakim de yurt dışına çıkma yasağı koydu.

Savcı da hakimde hukuksuzca işimden atıldığımı, aylardır belediye meydanında işimi öğrencilerimi

çeşitli yöntemlerle istediğimi biliyor. Korkan insanlardan korkuyorum.

    Böyle yazmıştım alana çıkmadan önce. Sanırım tehlikeli bulmadılar da büyük yazılardan tedirgin oluyorlar.

“Öğrencilerimi çok özledim” in "öğ" ünü bitirmiştim ki iki çift ayak geldi. Yere çömelik vaziyette önümdeki ayakabılara baktım. Pek hoşuma gitmedi. Gözlerimi yavaşça yukarılara doğru kaldırdım. Sivil polislerdi. Yüzümü ekşittim. Niye geldiniz güzel güzel yazıyordum şurda dedim. Kaldır dediler. Beni götürecek misiniz? Diye sordum. Biri götürelim ceza keselim nasıl olsa bi daha gelecek dedi. Eğer götürecekseniz kaldırmam dedim. Biri yazıyı fotoğrafta görüldüğü gibi ayağıyla sökmeye çalıştı. Kolay sökülmeyecek şekilde yapıştırdığımdan sadece birazını sökebildi. Sökmeye erindiler. Kesin bir daha gelirsin  sen dediler. Onlara eğer samimi bir şekilde gelmememi rica ederseniz gelmeyeceğim dedim. Tamam dediler. Gelmeyeceksen götürmeyeceğiz dediler. Anlaştık. Birisi senin kafan çalışmıyor. Yerdeki taşları göstererek, "kareleri kullansana bak şöyle karenin etrafına dizersen daha kolay olur." dedi. Bir daha yazarsan öyle yap dedi. Aslında kareleri çok etkili kullanıyorum. Üstelik kaykaycı çocukları da düşünerek yazacağım yerleri planlıyorum. Ama onun bana akıl vermesi hoşuma gittiğinden "Haklısın bir dahaki sefere yöntemini uygulayacağım" dedim ve ayrıldım. Öğrencilerimi çok özlediğimi önümüzdeki günlerde yine yazıcam.