SANDALYEDEKİLER

Uslanmaz, Bezgin ve Tasasız geniş arazileri görebilen yüksek bir tepede sandalylerinde oturuyorlarmış. 

Uslanmaz kalkıp dolaşmak istemiş. Bezgin "Boşveeer rahatımız iyi ne diye kalkacaz, sonra biri sandalyemizi kapar. Burdan manzarayı seyrediyoruz nasılsa" demiş. Tasasız sessizce kafasını sallayarak bezgini onaylamış. Uslanmaz onları takmamış, yollara vurmuş kendini. Bezgin ve Tasasız da onu izlemeye koyulmuşlar. Uslanmaz çukura düşünce "Kendi etti kendi buldu" deyip gülmüşler. Dağa çıkınca şaşırmışlar, suya girince korkmuşlar. Aşık olunca kıskanmışlar.

Yıllar sonra uslanmazın yolu sandalyedekilerin yanından geçmiş. Yüzünde yaşadıklarının izleri varmış. Sandalyedikiler ise artık koltukta oturuyorlarmış ve göbekleri kocamanmış. Kollarında serum bağlıymış. Bezgin "Bizi dinleseydin böyle çırpı gibi kalmazdın" demiş. Tasasız ise "Artık bir sandalyen bile yok, ne yapacaksın şimdi?" diye sormuş. Uslanmaz gülümsemiş, "Yaşayacağım" demiş ve yine her zamanki gibi yollara koyulmuş. Uslanmazlara bin selam...