Kamçılanma İşi
Bir Varmış Bir Yokmuş. Yeraltı ve yerüstü kaynaklarını ve insan emeğini sömüren bi zengin, bütün kazancını altına dönüştürüp bir köye gelmiş. Bir eline bir kese altın diğer eline de büyük bir kamçı almış. Mahallenin ortasında köylülere seslenmiş. "Bir altın kazanmak isteyen var mı? Köylüler başına toplamışlar adam devam etmiş. "Bir Kamçı yiyene bir altın vereceğim." köylüler şaşırarak birbirlerine bakmışlar. En açıkgöz olanı "Ben yerim!" demiş. Gömleğini açmış ve sırtını dönmüş. Kamçılı adam Kamçısını savurmuş ve köylünün sırtında şaklatmış. Köylünün sırtı çok acıdığından "Aaah!" diye bağırmış. Ama zarzor yürüyüp altını almış.
Kamçılı adam:
Yarın yine geleceğim altın kazanmak isteyenler burada beni beklesinler demiş ve gitmiş. Ertesi gün geldiğinde 10 adam kendini kamçılatmış. Bir ay sonra kamçılanan kişi sayısı yüze çıkmış. Köyün en zenginleri en ön sırayı kimseye kaptırmıyormuş. Muhtarın da işbirliği ile Meydanda bir atolye kurmuşlar. Muhtar da köye gelir getirdiği için bütün olanakları sunmaya hazırmış. Atolyenin kapısına "Yanıklar köyü Kamçıhanesi" yazan büyük bi tabela asmışlar. Kamçıhane iyi çalışıyor ahlamalar, inlemeler, ağlamalar komşu köylere de ulaşıyormuş. Zamanl atolyeye sağlık çalışanları da almışlar. Halkın uzun süre dinlenmeden kamçılanabileceği tedaviler geliştirmişler. Atölyeye insan alımı sınav ve mülakatla yapılmaya başlanmış. Torpil de dönüyormuş. Patron birgün işçilerine demişki "Çok fazla oldunuz. Bundan böyle beş kamçıya bir altın vereceğim." İşçiler söylenmişler ama kabul etmişler çünkü hepsi kredi çekmiş. Patron iki yıl sonra kamçı sayısını 10' a çıkarmış . işçiler mırın kırın etmişler ama kredi çektiklerinden yine kabul etmişler. Bir gün kamçılı adam bir gecede 20 işçiyi kamçı sayısına karşı çıkmak suretiyle köye ihanet suçlamasıyla işten atmış. Sonrasında çalışanlar atılma korkusuyla kamçıyı daha bir güzel yemeğe başlamışlar. Bu arada kamçı sayısı on beşe çıkmış. Hiç tepki yokmuş. İşten atılanlar "Belki bizi daha sonra affeder de tekrar kamçılatır diye sessizce beklemeye koyulmuşlar. Ancak birisi direnmeye karar vermiş ertesi gün bir döviz yazıp kamçıhanenin kapısında oturmaya başlamış. Çalışan işçiler iş çıkışı acılı ve yaralı bir halde yürürken direnen arkadaşlarını görünce çok üzülmüşler. Yaklasıp dövize bakmışlar. Şöyle yazıyormuş.
"Kamçılanmayı istiyorum."
Yorumlar